شبیه سازی بارش الماس در فضا؛
بطری های پلاستیکی به الماس تبدیل می شوند
به گزارش بازار پرواز، محققان هنگام شبیه سازی بارش الماس در نپتون و اورانوس در لابراتوار به روشی دست پیدا کردند که از بطری های پلاستیکی نانو الماس بسازند.
به گزارش بازار پرواز به نقل از دیلی میل، فناوری مذکور دور ریز زباله را محدود می کند چونکه نانو الماس ها کاربردهای وسیعی دارند و در ابزارهای مختلف از سنسورهای پزشکی گرفته تا فرآیند انتقال دارو به کار می روند. محققان در لابراتوار ملی شتاب دهنده SLAC واقع در کالیفرنیا تصمیم داشتند رویداد بارش الماس را به وجود بیاورند که در اتمسفر نپتون و اورانوس اتفاق می افتد. در این دو سیاره عظیم یخی دما چند هزار درجه سانتیگراد است و فشار در اتمسفر آنها چند میلیون بار بیشتر از زمین است. این شرایط سبب می شود ترکیبات هیدروکربنی از هم جدا شوند و سپس بخش های کربنی فشرده و به الماس هایی تبدیل می شوند که به اعماق هسته سیارات فرو می روند. پژوهشگران برای تقلید از این فرآیند یک لیزر با قدرت بالا را به پلاستیک PET تاباندند و شاهد رشد ساختارهایی شبیه الماس بودند. PET یک ماده هیدروکربنی است که به صورت معمول در بسته بندی های یکبار مصرف به کار می رود. دومینیک کراوس فیزیکدان و استاد دانشگاه راستاک در اینباره می گوید: PETدارای توازن مناسبی میان کربن، هیدروژن و اکسیژن است بنابراین می تواند فعل و انفعال در سیارات یخی را شبیه سازی کند. این بدان معنا است که اتم های کربن راحتتر ترکیب می شوند و الماس می سازند. تحقیق جدید چشم اندازی کامل از شیوه شکل گیری بارش الماس ها در سیارات دیگر فراهم می آورد و احیانا به توسعه روشی نوین برای تولید نانو الماس ها منجر می شود. زیگفرید گلنزر مدیر یکی از بخش ها در لابراتوار ملی شتاب دهنده SLAC می گوید: در تحقیقی پیشین برای اولین بار شاهد تشکیل الماس از ترکیبات مختلف بودیم. از آن زمان تابحال آزمایش های گوناگونی با مواد خالص انجام دادیم. اما داخل سیارات اوضاع بسیار پیچیده تر است. در آنجا مواد شیمیایی بیشتری وجود دارد که با یکدیگر ترکیب می شوند. بنابراین در تحقیق جدید خواستیم بدانیم این مواد شیمیایی اضافی چه تاثیری دارند. محققان برای ایجاد امواج شوک در PET از یک لیزراپتیکی قدرتمند استفاده کردند و با تاباندن اشعه های ایکس تحولات در پلاستیک را بررسی کردند. آنها متوجه شدند با کمک روشی به نام پراش اشعه ایکس آرایش اتم های ماده به شکل الماس های ریز تغییر می کند. در مرحله بعد با استفاده از روشی دیگر سرعت و بزرگی تشکیل الماس ها را همزمان اندازه گیری کردند. پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که با استفاده از این روش قطر الماس ها به چند نانو متر می رسد. همینطور آنها متوجه شدند به علت وجود اکسیژن در ماه، نانوالماس ها با سرعت بیشتری رشد می کنند. آنها پیشبینی می کنند الماس ها در نپتون و اورانوس بیشتر از فرآیند آزمایشی رشد می کنند و احیانا وزنشان به چند میلیون قیراط می رسد. الماس های مذکور احیانا طی هزاران سال در لایه های یخی سیارات نفوذ کرده اند و یک لایه ضخیم تر دور هسته جامد سیاره به وجود آورده اند. در کنار این موارد محققان شواهدی از تشکیل آب یونی تند(superionic water) در مجاورت الماس ها ردیابی کردند. این فاز جدید آب که از آن به نام «یخ سیاه داغ» یاد می شود، فقط در دما و فشار بسیار زیاد به وجود می آید. مولکول های آب تحت این شرایط تجزیه می شوند و اتم های اکسیژن یک شبکه کریستالی به وجود می آورند که در آن هسته های هیدروژن آزادانه شناور می شوند. این آزمایش نشان داده است عناصر مذکور چگونه شرایطی را تغییر می دهند که در آن الماس ها روی سیارات یخی عظیم شکل می گیرند.
منبع: بازار پرواز
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب